Sapori e Ricordi; dichterbij Italië kun je niet komen in Twente… 

Deze week werd bekend dat restaurant Osteria Francescana in het Italiaanse Modena, van de bekende chef Massimo Bottura, net als in 2016 werd uitgeroepen tot het beste restaurant ter wereld. Reden voor ons om eens een tafel te reserveren bij Sapori e Ricordi in Enschede, dat vorig jaar door Italië Magazine als beste Italiaan van ons land werd bestempeld.

“Nee, we wisten niet dat er een prijs bestond en nee, we wisten ook niet dat we daarvoor genomineerd waren en die andere goede restaurants die ook meedongen naar de beste Italiaan van Nederland…; daar hadden we nog nooit van gehoord!”. Dominique Mazzarella is de Twentse nuchterheid zelve als we vragen hoe ze er achter kwamen dat er in september vorig jaar een grote eer te wachten stond. De geboren tukkerse met Italiaanse ouders is wars van opsmuk, op haar stoere tattoos na dan. Mamma (dubbele m, Italiaanse spelling) Rosa doet ook al niet gek. Zij staat in de keuken en tovert de cucina casalinga op tafel, de gewone dagelijkse kost in Italië. Maar zo gewoon is dat niet in hartje Enschede. Wij smullen van de authentieke Italiaanse smaken, klassiekers uit de lokale Zuid-Italiaanse keuken met dagverse ingrediënten. Een kaart hebben moeder en dochters dan ook niet. Twee, drie of vier gangen is de enige keuze, eten wat de pot schaft, net als thuis inderdaad.

De publieksprijs wonnen ze dus in 2017, beter dan de juryprijs wat de dames betreft. “Kennelijk heeft heel Enschede en omstreken op ons restaurant gestemd ”, vertelt Dominique ons. “Ik hoorde wel van mensen dat ze een paar extra mailadressen hadden aangemaakt om ons bovenaan te krijgen!”.  Adel verplicht misschien, maar moeder en haar twee dochters van 22 en 27 hebben niets veranderd, behalve het mooie rode bordje met de prijs op het raam. De aanloop is echter niet meer hetzelfde, zeker niet toen ook Volkskrant autoriteit Mac van Dinther, speciaal en geheel incognito langskwam voor een positieve recensie. Zelfs op de doordeweekse dinsdag waarop wij aanschuiven zit het aardig vol.

Vol verwachting zijn we dan ook als eerst een gezellige plank met Antipasti op tafel komt. Een fijne mix van Italiaanse kazen als Scamorza, pecorino met peer en Provolone maar ook vleeswaren als coppa, crudo en salami. Het vijgenbrood zorgt voor een prettig licht zoetje, de bruschetta (geroosterd brood met tomaat en basilicum) voor het frisje. Mooie balans.

Spaghetti alla carbonara

Daarna dwalen onze gedachten helemaal af naar een zwoele zomeravond met uitzicht op de Adriatische zee. Dominique  zet Spaghetti alla carbonara voor ons neer, een gerecht dat helaas zo vaak verkeerd wordt bereid. Mamma Rosa weet natuurlijk weer van haar mamma dat er nooit en te nimmer room wordt toegevoegd, een doodzonde! Spaghetti alla carbonara wordt met ei gemaakt en krijgt daardoor z’n romige smaak. De gemiddelde Neder-Italiaanse kok kiest daarbij misschien voor Hollandse spekjes maar dit gerecht is pas echt authentiek met Guanciale, spek van varkenswang. (Guancia betekent wang). Dat wordt niet gerookt maar ingewreven met zout en peper en daarna drie weken gedroogd aan de lucht. Naast Spaghetti alla carbonara is het het  basisingrediënt voor Bucatini all’Amatriciana, een bekend gerecht met dikke spaghetti uit het niet lang geleden door aardbevingen geteisterde dorp. Het is een meesterlijk maal waarmee Rosa onze smaakpapillen voorgoed voor zich wint.

Caponata, aardappeltjes, Pecorino

De heerlijke pasta met stoofvlees vult vervolgens de stevige trek samen met een schaaltje caponata (groentengerecht) en aardappeltjes. Soms zou je alleen al daarom willen dat je een Italiaanse landwerker was die tussen de middag wordt verwend met dit eenvoudige maar pure eten, simple life, slow food. Net zo langzaam glijdt een witte Pecorino uit de regio Le Marche en een rode Primitivo uit Puglia in onze keel, de Zuid-Italiaanse regio waar de wieg van Rosa stond. Geen pretenties, gewoon lekkere wijnen.

Ook met het dessert vallen we weer terug op het succes van de Italiaanse keuken; eenvoud met de allerbeste ingrediënten. We mogen raden wat het met witte crème gevulde bakje gegarneerd met groene stukjes is. Ons goede antwoord levert geen prijs op maar wel een onbetaalbare glimlach. Ricotta eten we met gekaramelliseerde kleine stukjes bleekselderij. Crema di ricotta e sedano caramellato, vraag er maar eens naar als je in Puglia op vakantie bent. Fijn van smaak maar niet te zoet want daar houden ze niet zo van vertelt de gastvrouw.

Zeuren?

Espresso en een kruidenbitter sluiten onze fijne avond af. Hebben we dan niets te zeuren? Natuurlijk, altijd. Maar wat ons betreft maakt de oprechte  gastvrijheid gecombineerd met het eerlijke kwaliteitseten tegen een fatsoenlijke prijs, iedere culinaire muggenzifterij overbodig. Het blijft gewoon een Italiaanse daghap in Enschede, maar wel de beste van Nederland…

www.saporiericordi.com

Mama Rosa (r) in de keuken en dochter Dominique (l) bedient
Volg je hart en je dromen komen uit