Toen we in Cortona waren liepen we even binnen bij de galerie van Andrea Roggi, een bekende bronskunstenaar. We waren enorm onder de indruk. Veel van zijn werk heeft het thema The circle of life. De bronzen bladeren van zijn bomen kleuren machtig mooi groen door corrosie.
In de galerie hoorden we dat Roggi nu in kunstenaarsdorp Pietrasanta, vlakbij Carrara aan de Toscaanse kust, bezig is met een marmer project. De eerste foto’s die we zagen waren verbluffend. Het werken met dit nieuwe materiaal uit de groeven van Michelangelo is arbeidsintensief en een nieuwe ontdekkingsreis van de kunstenaar.
Andrea Roggi werd geboren op 2 juli 1962 in Castiglion Fiorentin (Toscane, Italië). Na de puberteit begon zijn interesse voor de kunst. In de eerste instantie schilderen en poëzie, later concentreert hij zich geleidelijk aan op beeldhouwkunst. Een artistiek keerpunt in zijn leven, was een bezoek aan de basiliek van Santa Maria Novella in Florence. Daar raakte hij betoverd door Santa Trinità, een fresco van de renaissanceschilder en landgenoot Masaccio.
In 1991 richtte hij de kunststudio ‘La Scultura di Andrea Roggi’ op. Hij begon met werken in brons, met behulp van de ‘verlorenwasmethode. Om zich verder te ontwikkelen studeerde hij scheikunde en metallurgie.
Roggi’s ‘Trees of Life’ zijn geïnspireerd op de oude cipressen- en olijfbomen die de studio van de kunstenaar omringen. De menselijke figuren zijn geïntegreerd in de plantvormen en smelten samen tot een homogeen geheel doordrenkt van magisch realisme, waarbij de verschillende elementen samensmelten om oogverblindende werken te creëren.
Zijn sculpturen zijn de materialisatie van archetypen en ideeën: terwijl hij geworteld blijft in figuratie, ontwikkelt Andrea Roggi een esthetische woordenschat die zowel abstract als poëtisch is. De emblematische “Trees of Life” onthullen een diepgaande allegorische meditatie, een existentiële reflectie op de Kosmos en de Tijd en Geschiedenis die ze creëren. Zijn figuren vertegenwoordigen de hele mensheid, gesmeed en gevormd door tijd en ruimte, waarbij het materiaal brons deze metamorfose illustreert.
Ontdek het werk van de Italiaanse bronskunstenaar Andrea Roggi
Ontdek het werk van de Italiaanse bronskunstenaar Andrea Roggi
Een bekende vlakke fietsroute in Italië is die rond het meer van Trasimeno. De laatste jaren is hard gewerkt aan een speciaal fietspad rond het meer. Dat is nog niet helemaal af maar dat weerhield ons niet om het rondje van 58 kilometer gewoon uit te proberen. Een heerlijke ervaring!Ga daarom eens fietsen rond het meer van Trasimeno.
Vanuit onze camping huren we onze fiets bij Valentini in het mooie plaatsje Castiglione del Lago aan het meer. Valentini is makkelijk vindbaar als je vanuit de doorgaande weg het plaatsje binnenkomt. Links van de rotonde, vlakbij de Lidl. Valentini heeft een MTB van €15,- per dag of eentje van € 20,- in de aanbieding. De route kan ook met een reguliere fiets worden gedaan al moeten de banden wel tegen een stootje kunnen op de verharde paden met grove stenen. Een racefiets is daarom minder geschikt voor de speciale paden. Over de autoweg kan je wel met de racefiets maar die is op een aantal punten aan de drukke kant en smal. Verwacht trouwens geen speciale MTB paden met kombochten zoals op andere locaties. Het pad is op veel plaatsen breed en ook voor auto’s geschikt alhoewel we die niet tegenkwamen
Ons routekaartje
We volgen de route binnendoor, langs het vliegveldje van Castiglione door het riet richting Borghetto. Dit deel van de route is nog niet zo lang geleden gereed gekomen. We volgen in eerste instantie de rode driehoeken en dat gaat redelijk goed al zitten we toch een keer verkeerd. Op sommige delen gaat het pad direct langs het meer maar meestal ligt het iets verder van de oever. Een deel loopt direct langs de autoweg.
Fietsroute langs Passignano sul Trasimeno
Het stadje Passignano sul Trasimeno is een mooie tussenstop voor een verfrissing. De bordjes met de rode driehoek worden steeds schaarser, nu letten we maar op groene bordjes met een fiets er op. Dat leidt er wel toe dat we vlak voor Monte del Lago het spoor even bijster zijn en we worden getrakteerd op een pittig klimmetje over de autoweg. Dat had ons bespaard kunnen blijven want de route bleek gewoon direct langs het meer te lopen. Na een korte pauze in San Feliciano zijn we alleen aan het mooie landschap overgeleverd.
Fietspad
Het laatste deel tot Castiglione is iets minder fraai alhoewel hier wel voor een deel een spiksplinternieuw fietspad ligt en dat is wel prettig met de langs razende auto’s. Onze sportieve inborst zorgt ervoor dat we met een veel te hoog tempo zijn gestart op een dag van 32 graden. De laatste kilometers van onze fietsroute vallen dan ook niet mee maar onze beloning na 58 snelle kilometers is een koele duik in het meer!
Bekijk hieronder onze video!
Onze beloning is een koele duik in het meer van Trasimeno
Voor velen is Calabrië nog een onbekend deel van Italië. De regio komt wel in het nieuws maar dan negatief. Door de Ndrangheta, de maffia van Calabrië of door de hoge werkloosheid en slechte economie. Er valt echter ook veel positiefs te melden over het diepe zuiden van Italië.
Toen we ooit een rondrit maakten door de regio waren we gefascineerd door het verhaal van de Albanezen. De Arberesh zoals ze zich noemen, die zich 500 jaar terug vestigden in de regio en wiens taal en cultuur nog steeds voortleven.
Vroeger was de regio voor Noorderlingen praktisch onbereikbaar. Inmiddels vliegen de low-cost maatschappijen ook deze kant op. Bijvoorbeeld naar Lamezia Terme waar ze veel toeristen afleveren die vakantieparken in en rondom het mooie Tropea bezoeken.
De beroemde tekenaar Escher ging ons in de jaren 30 van de vorige eeuw al voor. Hij maakte lange wandeltochten en ook een houtsnede van het stadje Morano (nabij het in dit verhaal genoemde Civita) Wie de structuur van het stadje bekijkt ziet dat terug in het specifieke lijnenspel en het driedimensionale karakter van veel van zijn werk.
Naast het azuurblauwe zeewater en de historische stadjes is
ook de geschiedenis van Calabrië bijzonder boeiend. Calabrië was namelijk een
belangrijk centrum van de Griekse beschaving voor de opkomst van het Romeinse
Rijk. Hier leefde bijvoorbeeld Pythagoras (van de stelling). Daarna kende de
streek vele overheersers. Calabrië was vele jaren lang onderdeel van het
Romeinse Rijk. Na het einde van het rijk was het onderdeel van het Byzantijnse
Rijk en daarna kwamen Noormannen die het Koninkrijk Napels vormden. Dit
koninkrijk zelf kende vele overheersers: De Habsburgse dynastieën van zowel
Spanje als Oostenrijk; de Franse Bourbon dynastie en kort Napoleons Murat.
Gedurende deze hele tijd bleef Calabrië een arme en uitgebuite regio. De
Aspromonte, een bergachtige streek in centraal Calabrië, was het toneel van de
beroemde slag van de Risorgimento (eenwording van Italië) waarin Garibaldi
gewond raakte.
Het verhaal van de Albanezen in Calabrië
We overnachtten in het mooie plaatsje Civita, een Albanees bolwerk. In het dorp is direct duidelijk dat men zich met Albanië verbonden voelt. Dat begint al met het plaatsnaambord dat de Italiaanse en Albanese naam Çifti aangeeft (zie: eerste foto van dit artikel). De bewoners noemen het dorp ook wel de Adelaarshorst omdat het strategisch en hoog in de bergen verscholen ligt met een schitterend uitzicht over de omgeving. De naam is afgeleid van het Albanese woord ‘quift’, dat Adelaar betekent.
Verder zien we de Albanese vrijheidsstrijder Skanderberg op een grote muurschildering nabij het dorpsplein afgebeeld. Hij is de nationale held van de Albanezen die leefde in het begin van de 15e eeuw en die vooral bekendheid verwierf als bestrijder van het Ottomaanse indringers.
Aan de balkons hangt de Albanese vlag. Op straat horen we af
en toe Italiaans maar ook een onverstaanbare taal die geen relatie met de
romaanse talen lijkt te hebben. Dit is geen typisch Italiaans dorp, hier
proeven we een eeuwenoude cultuur en zien we trotse inwoners die de eigen
gebruiken al vele generaties lang hebben doorgegeven.
We wandelden door het dorp naar de toeristische attractie, de Raganellokloof. Onderdeel van wat men graag de Grand Canyon van Calabrië noemt. Onlangs kwam de kloof nog in het nieuws doordat er plots een storvloed aan water naar beneden kwam en toeristen, waaronder Nederlanders, moesten vluchten voor hun leven.
Als wij er zijn is er alleen de stilte. Een lange afdaling leidt ons naar een stukje pure natuur dat ontzag inboet. Tussen de honderden meters hoge wanden van de kloof stroomt een rivier waar we langzaam stroomopwaarts doorheen waden. Ondertussen nemen we frisse duik in het glasheldere bergwater dat gelukkig door de ondiepte en de zon lekker is opgewarmd.
Vanzelfsprekend is dit een paradijs voor sportieve bergsporters en wandelaars. Het pad omhoog is pittig. Boven dineren we in restaurant Agora op het dorpsplein met Albanese en Calabrese specialiteiten. Bonensoep, geit en vleespiesjes.
Vanaf de 14 eeuw verlieten Albanezen massaal hun land
uit angst voor de Turken, de Ottomaanse overheersers, maar ook door de armoede.
Ze vestigden zich in Griekenland en Zuid-Italië, later ook in andere landen
rondom de Middellandse Zee. In Calabrië worden de Albanezen de Arberesh
genoemd, naar de naam van het Albanese volk van voor de Turkse overheersing.
Cultuur leeft voort
Civita is belangrijk want hier is ook het Museo Albanese van de Arberesh cultuur. In totaal bestaat de populatie uit zo’n 260.000 mensen verspreid over de zuidelijke regio’s Calabrië, Sicilië, Basilicata, Molise, Apulië en de Abruzzen.
Traditionele kledij
De cultuur leeft dus voort, uiteraard wel met Italiaanse invloeden. Zo wordt in februari net als overal in Italië het Carnaval gevierd maar dan wel met een Arberesh tintje. De Miss Arberesh verkiezing wordt in de plaats Spezzano Albaneze georganiseerd en de mensen hebben hun eigen kerken en er is een eigen songfestival. Wereldwijde bekendheid kreeg recent de zangeres Gabriella (Lucia) Cilmi met haar hit Sweet about me. De ouders van deze 21-jarige Australische die nu in Londen woont waren Arberesh uit Crotone, Calabrië.
De rode gebieden laten de Albanese gemeenschappen in Italië zien.
Calabrië heeft alles wat de echte Italië-liefhebber zoekt. Cultuur, natuur, goed eten maar ook schitterende stranden. Het is bovendien prima bereikbaar tegen scherpe vliegtarieven. Grote reisorganisaties bieden strandvakanties rond Tropea, bij een aantal Italiëspecialisten vindt u rondreizen door de regio.
Een belangrijk adviesorgaan van UNESCO heeft geadviseerd om de heuvels waarop de druiven voor de bekende bubbelwijn Prosecco worden geteeld in Conegliano en Valdobbiadene, te erkennen als ‘Cultureel landschap’ op de werelderfgoedlijst.
7 juli beslist UNESCO in Baku of dit vermaarde wijngebied
daarwerkelijk op de lijst komt.
Er staan al zeven Italiaanse landschappen op de bekende lijst met een beschermde status.
De Amalfi kust
Porto Venere, Cinque Terre en de eilanden Palmaria, Tino en Tinetto
De Cilento streek en het Vallo di Diano Nationale Park met de archeologische opgravingen in Paestum en Velia en Certosa di Padula
De Sacri Monti van de regio Piedmonte en Lombardije
De Val d’Orcia in Toscane
De Medici villa’s en tuinen in Toscane
Het wijnlandschap van de Langhe-Roero en Monferrato in de regio Piemonte.
De Amalfi kustCinque terre
UNESCO WERELDERFGOEDLIJST ITALIË
Hier onder de lijst met alle Italiaanse Werelderfgoed locaties. Dé bucketlist voor de echte Italiëfan! Italië is overigens recordhouder met de meeste locaties van alle landen.
Het bijna zesduizend zielen tellende dorpje Loro Ciuffenna in Toscane mag je met recht pittoresk noemen. Niet voor niets staat het op de lijst van mooiste dorpjes van Italië. Reden genoeg voor een tussenstop onderweg van Rome naar Florence om eens door de oude straatjes te dwalen want de Autogrills langs de autostrade hebben we ondertussen wel gezien.
Loro Ciuffenna ligt maar 10 minuten van de snelweg A1 die van Milaan tot Napels loopt en 52 kilometer van Florence. Even zetten we vraagtekens of we wel naar het juiste dorp rijden want de groezelige entree met bedrijventerreintjes is nou niet wat je bij een mooi dorp verwacht. Maar zoals in meer Italiaanse steden is er rond het centrum van alles bijgebouwd en met bestemmingsplannen, voor zover ze er al zijn, wordt dan op zijn ‘Italiaans’ omgegaan.
Eenmaal bij het centrum aangekomen moeten we nog even doorbijten maar dan komen we echt bij de hotspot. De brug over de rivier de Ciuffenna is dé plek voor het vakantiekiekje (zie foto boven) . Het fraaie dorp ontvouwt zich daar langs de kloof waardoor de rivier beneden stroomt. De gekleurde huizen zijn creatief gestapeld langs de steile helling en maken het plaatje compleet.
La Porta dell’orologio
Loro Ciuffenna is een dorp en daar is de sfeer ook naar. Haast lijkt er niet te zijn, de meestal oudere dorpsbewoners lopen hun rondje voor zover ze dat nog kunnen. Zo zal het 500 jaar geleden niet anders geweest zijn bedenken we. We lopen de stadspoort Porta dell’orologio onderdoor en komen uit bij de kerk van Santa Maria Assunta waar we een drieluik van Lorenzo di Bicci zien. Deze kerk werd al in 1275 genoemd. In het museum Venturino Venturi is ruimte voor werk van hedendaagse kunstenaars en voor sculpturen en tekeningen van naamgever van het museum, Venturino Venturi. Deze in Italië bekende kunstenaar werd in 1918 in Loro Ciuffenna geboren.
Molenaar Giuseppe Parigi
Molenaar Giuseppe Parigi en zijn zoon Fabrizio
De oudste watermolen van Toscane
Een van de pareltjes in het dorp is de oude watermolen, de oudste van Toscane en nog steeds in bedrijf. Meer dan 1000 jaar staat deze molen al koren, mais en kastanjes te malen. Molenaar Giuseppe Parigi en zijn zoon Fabrizio zetten vol passie de traditie voort. Het is de enige nog overgebleven molen, ooit waren er wel 14 vertelt Giuseppe ons. De Romeinen gebruikte deze manier van waterkracht al. Door de soms minder sterke stroom van de rivier en door de uitvinding van de stoommachine in de 19e eeuw, verdwenen ze bijna allemaal. De kracht van de waterstroom brengt een houten wiel met schoepen in beweging die op haar beurt weer de stenen laat draaien. Drie stenen malen ieder een eigen soort meel; mais, tarwe en kastanje. In de zomermaanden staat de deur vaak open bij vader en zoon en soms zijn er rondleidingen. De verschillende soorten bloem zijn in de molen ook te koop.
Het landschap van Mona Lisa
Mona Lisa met op de achtergrond de Balze
Het landschap van Mona Lisa Het dorp ligt midden in Le Balze Valdarno. De vallei van de rivier de Arno die ook door Florence stroomt. Balze zijn rotsformaties met hoge kliffen die soms aan de Grand canyon doen denken. Ze steken hoog boven het landschap uit en tussendoor zijn er ravijnen waar riviertjes zoals de Ciuffenna stromen. Ze zijn door erosie ontstaan en opgebouwd uit klei, zand en kalksteen. Leonardo da Vinci was er door gefascineerd en gebruikte ze vaak als achtergrond voor zijn schilderijen waaronder de wereldberoemde Mona Lisa.
Niet ver van dit stadje ligt ook een hele grote designer outlet dus zo combineer dit dagje uit met voor ieder wat wils!